Selam ve sevgilerin en  güzelinin siz değerli dostlarımın, sosyal medya üzerinden takip eden değerli okuyucularımın olması dileği ile hepinize güzel bir hafta geçirmeniz dileklerim ve esenlikler dileyerek  yazımıza geçmek istiyorum.

Sevgili dostlarım, geçtiğimiz hafta Pazar günü yan, 8 Mayıs Pazar günü anneler gününü kutladık. Başta şehit anaları olmak üzere, hayatta olan anneleri sevgi ve saygı ile anarken, ebediyete göçen anneleri de rahmetle anıyor, tüm annelerin ve anne adaylarının annelere gününü candan kutluyor, layık oldukları bir yaşam geçirmeleri için  hepsine arz-ı hürmetler ediyorum. Tabii ki annelik duygusu  dünyanın en güzel ve en özel ulvi duygularından birisi olduğunu hepimiz biliyoruz, Bizleri 9 ay karnında taşıyan, doğduğumuz günden itibaren sadece kucağına değil yüreğinin en sıcak yerine koyan annelerimiz için ne yapsak az, ne söylesek yetersiz ama yine de onlara duyduğumuz bu sonsuz sevgi ve minneti anlatmanın birçok yolu var.Bunlar ister küçük bir hediye olur, ister bir çiçek olur. Pazar akşamı haber bültenlerinde izlediğim fakirlikler içerisinde yaşamaya çalışan bir çocuğa sorulan soruda, annenize hediye aldınız mı  sorusuna verdiği cevap,  sadece anneme verdiğim sözleri tutarak hediye vermiş kadar mutlu  olacağım cevabı beni duygulandırdı ve gözlerimi dolu dolu ıslattı.

Şimdi gelelim şahsen benim gibi nice insanların anneler gününde, bu özel duygu ve sevgiyi tadamamış olmanın verdiği burukluğu içerisinde yaşayarak, anneler gününü kutlayamanların yaşadığı duygulara değinmek istiyorum. Anneler günü bana annesizliğin verdiği özlemi en çok hissettirdiği kabus dolu bir gündür. O gün sabahtan ita beren akşama kadar sokağa çıkmaya bile canım istemese de bazı anne yerine koyduğum büyüklerimin ellerini öpmek için çıkmak zorunda kalırım. O gün sokağa çıktığımda çocukların anneleri ile kol kola yürüyüşlerini gördükçe benim içerimde volkanlar patlar.İçimdeki acılar kat ve katlanarak büyür gider, ve sel olup, göz yaşı olup usulca kimseler görmeden akıp gider.Annemim olmadığı günden beri bir yanım  eksik ve boynum bir daha doğrulmadan bükülü kalmış, tatmayanların ve tatmasını hiç kimsenin arzu etmediğim tarifi imkansız yaralar açan, iç dünyasında fırtınalar yaratan,tarifi mümkün olmayan acı bir duygudur. Anne evladına, sen yedikçe ben doyuyorum çocuğum diyebilen en yüce varlıktır, ama  ne yazık ki rabbim bana bu duyguyu tatmak nasip ettirmedi.

Sevgili dostlarım,  artık günümüzde, diğer  özel günlerin olduğu gibi anneler günü de ticari amaçlar güdülen  bir gündür. duygular bir yere kadardır ve çiçekler para için satılır. insanların çiçek alabilecekleri bir annelerinin yaşayıp yaşamadıkları çiçekçiler için çok da mühim değildir ve evet o kara gün geldiğinde ateş düştüğü yeri yakar ne yazık ki. O gün geldiğinde anneniz yanınızda değilse diziniz uf olduğunda yarayı bir güzel soymak için kabuk tutmasını beklediğiniz günlerdeki gibi çocuk olursunuz yeniden ama etrafınıza baktığınız zaman yine yalnız olduğunuzu anladığınızda içinize kor ateş düşmüş şekilde yanacaktır.

İlk okul yıllarındaki çocukluk çağımda akşam olduğunda herkesin annesi balkonlardan seslenirken, kimileri oyun alanına gelerek çocuklarını alıp gittikten sonra ben en son kaldığımda yalnız kaldığımı ve eve gitme vakti olduğunu anlar, sessizce eve doğru süzülürdüm,bizim gibi annesiz büyüyen çocuklar vakitsiz yalnız kalmış çocuklar gurubuna dahil olmuştuk çoktan.Herkes yıl sonu müsamerelerinde çocuklarını ayakta alkışlarken ve onlarla hatıra fotoğrafı çektirirken bizler birilerinin yanında kafamızı sokarak  o karede çıkma telaşı yaşardık.İçimde öfkelerimi, yalnızlıklarımı, yoksulluğumu ve kimsesizliğimi bastırmak için ne suçum vardı Allahım diye isyan duyguları yaşadığım günleri artık hatırlamak bana bu özel anneler gününde tekrardan acı yaşatmaya yetiyor.Kabullendiğim, kabullenmediğim kısaca yaşanmamış yıllar diye saydığım o zalım yıllar.İnsan oğlu her şeye alışıyor fakat, bu zor olduğu gerçeğini asla ve asla değiştirmiyor.Bazen yalnızken annesizlik özlemim aklıma geliyorsa hele birde o an yalnız isem canımı daha fazla yakmaya yetip artıyor.Hani her gün anneler günüdür diyorlar ya bazen insanlarımız sonsuz katılıyorum ama o zaman  bizim gibi insanlar yalnız kaldıkları andan  itibaren  her gün , her saat ve her dakika o acıyı  hissederek nefes almaya çalıştıysak bugün hayata tutunmamız bile mucize.

Bu son cümlelerimde benim gibi hayatta anne sevgisinin ne olduğunu bilmeden yetişip hayata tutunmaya çalışan tüm arkadaşlarımın,kardeşlerimin ve çocukların  yüreklerindeki anne özlemi ve sevgisi neden ile bir kez daha kucaklıyor, sevdiğimiz insanların annelerine veya dostlarımızın anneleri ile kucaklaşmayı arzu ediyor, bir annenin yüzünü güldürmenin insana ne denli huzur vereceği temennisi ile hepinize güzel bir hafta geçirmeni dileklerim ile sağlık, mutluluk,huzur dolu yarınlar temenni ediyorum. Hoşça kalın.